Atmosfera, otoczenie, które tworzy rodzic mają wpływ na całą rodzinę, również na dziecko. Każdego dnia jako rodzice projektujecie model postępowania dziecka, dając tym samym przykład, jak ma się ono zachowywać. Czasem jednak dziecko nie postępuje zgodnie z oczekiwaniami rodziców. Często jest to wynik trudności z jakimi się ono zmaga.
Zapewne chcielibyście wiedzieć, jak postępować i na co zwracać uwagę, aby jak najwcześniej zauważyć te trudności.
Istnieją pewne czynniki, które mogą wskazywać na to że, nie powinniście oczekiwać zbyt wiele od swoich pociech- dlatego że nie podołają.
Obserwacja dziecka, zdobywanie umiejętności rodzicielskich, narzędzia wychowawcze, a także otwartość na dziecko, pozwoli Wam szybciej i efektywniej mu pomóc.
Ważne jest, by obserwować dziecko, zarówno wtedy, gdy jest z nami, jak i wówczas, gdy przebywa w grupie. Zwracać uwagę w jaki sposób komunikuje się z otoczeniem, z rówieśnikami, jak zachowuje się podczas posiłków, a jak gdy wydajecie polecenia. Zgłoszone do poradni psychologiczno-pedagogicznej różnice w zachowaniu pomogą naprowadzić psychologa na odpowiedni trop.
Często słyszę pytanie: kiedy zgłosić się z dzieckiem do poradni? Nie potrafię udzielić jednoznacznej odpowiedzi.
Aby dziecko robiło to, czego od niego się wymaga, najpierw powinniście wziąć pod uwagę kilka elementów.
Jednym z nich jest stopień rozwoju Waszego dziecka. W związku z tym ważna jest znajomość faz rozwojowych, ponieważ pozwala ona zrozumieć, co dziecko może, a czego nie jest w stanie osiągnąć na danym etapie.
Mając tę wiedzę będziemy uczyć dziecko poszczególnych umiejętności. Dzięki temu zostanie ono wyposażone w kompetencje życiowe i lepiej poradzi sobie w życiu. Jak to zrobić?
Stosując np. pewne narzędzia wychowawcze, które pozwolą Wam osiągnąć zamierzone efekty. Sami zaś staniecie się Rodzicami, którzy będą uczyć dziecko, dbać o jego potrzeby, dawać poczucie bezpieczeństwa i pozwalać popełniać błędy.
Co jeszcze ułatwiłoby Wam rozwiązanie trudności wychowawczych?
Pozbycie się mitu o tym, że istnieją idealne dzieci, a tylko Wasze takie nie są.
Rozumiem, iż słyszycie, że dziecko koleżanki sprząta po sobie zabawki i wykonuje wszystko o co się go prosi. Nigdy nie kłóci się z rodzeństwem, pamięta o swoich obowiązkach, nie przesiaduje przed komputerem i samodzielnie siada do lekcji.
Czujecie frustrację jak to czytacie? Zastanawiacie się, czy to jest możliwe?
Oczywiście, bywa że dziecko, które nie ma zaburzeń, które zostało wdrożone do pewnych czynności od najmłodszych lat funkcjonuje „jak w zegarku.” To jest
naprawdę możliwe, jeśli będziecie spójni wychowawczo i zastosujecie w domu pewien system zasad i wartości.
Stworzenie planu, który krok po kroku wskaże zaplanowane czynności w ciągu dnia, ułatwi funkcjonowanie nie tylko dziecku, ale też pozostałym członkom rodziny.
Trudności, które możecie zaobserwować u swoich pociech to także nadruchliwość, impulsywność, czy zaburzenia koncentracji uwagi. Bywa też, że dziecko nie lubi dotykać nowych faktur, nie chce iść do piaskownicy, bo nie lubi dotykania gołymi rękoma piasku, ciasta, kamyków. Może mieć również problem z przestrzeganiem higieny, odmawiać mycia zębów, czesania. A może jest dzieckiem agresywnym albo impulsywnie reaguje, jeśli przez przypadek zostanie dotknięte lub odwrotnie nadmiernie dotyka wszystkiego, rzuca się na wszystko ☹
Takie dzieci też są i co wtedy?
Nic 🙂 Piszę o tym, na co zwrócić uwagę, na co być czujnym i jak zmagać się z zaobserwowanymi trudnościami. Gdybyście zauważyli podobne objawy warto wiedzieć, że pomocna okaże się Integracja Sensoryczna, pomoc psychologiczno-pedagogiczna, terapia pedagogiczna, terapia Biofeedback, terapia Zastępowania Agresji, Zajęcia TUS i wiele innych. Również ćwiczenia ruchowe, które mają na celu poprawę funkcjonowania zmysłów dziecka: dotyk, równowaga, propriocepcja, wzrok, słuch, smak, węch.
Wiedza o tym, jakie może być nasze dziecko i akceptacja takim, jakim jest pozwala uniknąć błędów wychowawczych.
Bo tak naprawdę Wasze dzieci są idealne takie jakie są. Potrzebują tylko wczesnego rozpoznania objawów trudności z jakimi się zmagają, cierpliwości, konsekwencji, jasno ustalonych reguł postępowania. W przeciwnym wypadku nie będą miały możliwości prawidłowego rozwijania się i nauczenia się funkcjonowania w świecie.
Dbajmy o to, aby dzieci miały możliwość życia w harmonijnym domu, miały zapewniona opiekę, możliwość popełniania błędów i wyciągania wniosków.
Warto zwrócić uwagę również na to temperament dziecka.
Jest to bowiem kluczowe do zrozumienia przyczyn niektórych zachowań dziecka w tym np.: frustracji, lęków. Wtedy dopiero uzyskujemy całokształt i możemy oceniać dziecko takim jakie jest – prawdziwym dzieckiem.