W dzisiejszych trudnych czasach, kiedy zapracowani rodzice mają coraz mniej czasu dla swych dzieci, pojawia się problem – kto powinien zająć się ich wychowaniem, aby mogły one właściwie funkcjonować w społeczeństwie?
Nauczyciele twierdzą, że rodzice nie spełniają dobrze swej roli, gdyż zbyt mało czasu poświęcają swoim pociechom. Rodzice uważają, że wina leży po stronie szkoły, która zbyt wiele uwagi poświęca na opanowanie materiału, a za mało na wychowanie. Takie wzajemne oskarżanie nie przynosi jednak żadnych korzyści. Trzeba znaleźć wspólną płaszczyznę porozumienia obu stron, które mogą wzajemnie się uzupełniać.
Rodzic od pierwszych dni życia dziecka jest najważniejszym wychowawcą młodego człowieka. Nauczyciel natomiast może nadawać kierunek i ton wychowaniu, wpływając na rozwój ucznia i przyczyniając się do powstania wielu pozytywnych wartości.
Dziecko spełnia w życiu różne role: w szkole jest uczniem, w domu synem, córką, na podwórku kolegą. Jego układanie się ze światem i przyjmowaniem wartości będzie lepsze, gdy kierujący jego wychowaniem rodzice i nauczyciele będą się ze sobą porozumiewali
i współpracowali. Tylko wzajemna współpraca, szukanie wspólnych rozwiązań daje szansę na dobre wychowanie ucznia, na jego rozwój i pielęgnowanie wartości ogólnoludzkich.
Współpraca z rodzicami nie zawsze bywa łatwa, ważne jednak jest aby kontakty były częste
i zróżnicowane. Nauczyciele i rodzice muszą nauczyć się podejmować dialog i rozmawiać o każdym aspekcie życia. Zdarza się, że rodzice nie są zainteresowani taką współpracą, zachowują bierną postawę, a do szkoły przychodzą z niechęcią i lękiem. Od nauczyciela -wychowawcy zależy, czy przełamie tę niechęć i będzie potrafił zmotywować rodziców do współpracy, zdobyć ich przyjaźń i zaufanie. Dobre wzajemne relacje między rodzicami a nauczycielem będą wtedy, kiedy działania nauczyciela będą jasne i czytelne dla rodziców, gdy nauczyciel będzie ich często zapraszał do przedszkola czy szkoły na różnego rodzaju uroczystości i spotkania, gdy pomoże zrozumieć co i dlaczego dzieje się w placówce do której uczęszcza dziecko i jak rodzic może wspierać dziecko aby osiągnęło maximum swoich możliwości. Rodzic dzięki temu uniknie wielu problemów wychowawczych, otrzyma spokój, nauczy się jak postępować w trudnych sytuacjach, bardziej zrozumie dziecko, a nauczyciel będzie mógł poczuć pełnię satysfakcji z wykonywanej pracy i poczucie, że zrobił wszystko, aby ten młody człowiek mógł iść w świat bez obaw i z jeszcze większym wsparciem najważniejszych dla niego osób – mamy i taty.